| |
 Czy pomogą jej Anielskie Skrzydła?
15 letnia uczennica mszczonowskiego gimnazjum im Jana Adama Maklakiewicza -Magda Michałowska, która jest autorką powieści „Trzeci naiwny człowiek”, została nominowana do organizowanego przez SUPER Express warszawskiego plebiscytu „Komu Skrzydła, komu Rogi”. Wśród dziesięciu nominowanych do Anielskich Skrzydeł za zasługi dla stolicy Magda znalazła się obok: prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego, reżysera Grzegorza Jarzyny, burmistrza Pragi –Południe Sławomira Potapowicza, pedagoga Łukasza Ługowskiego, ornitologa Andrzeja Kruszewicza, aktora Krzysztofa Majchrzaka, siatkarki Małgorzaty Glinki, kierownika kliniki Kardiochirurgii Centrum Zdrowia Dziecka Bohdana Maruszewskiego i strażnika miejskiego Krzysztofa Fliska.
Być może Anielskie Skrzydła pomogą w końcu Magdzie wzlecieć ponad mur zobojętnienia i dotrzeć do tych, którzy mogliby jej pomóc w rozwijaniu talentu. Magda jest najmłodszą polską pisarką, jej powieść okrzyknięta nawet została konkurencją dla światowego bestseleru „Harrego Pottera”, a mimo to nikt na poważnie nie chce się nią zainteresować i pomóc w rozwoju tak wyjątkowego talentu. Z ogólnopolskich mediów Magdzie kibicuje jedynie SUPER EXPRESS. Poza kontaktami z tym dziennikiem Magda pozytywnie wspomina jeszcze krótki epizod z telewizyjnym programem dla młodzieży „Rower Błażeja”. Lecz na tym kończy się lista tych, którzy widzieli potrzebę promowania zdolnej nastolatki. W Polsce przyjęło się, że osoby zdolne to niepotrzebny zbytek. To problem, z którym nie wiadomo jak sobie poradzić. Dlatego też zdolni Polacy najczęściej wyjeżdżają z kraju, aby poza jego granicami szukać uznania i możliwości rozwoju. Czy jednak tak to powinno wyglądać? Dlaczego tak niewielu osobom i instytucjom zależy na wyszukiwaniu tego co najlepsze. Przykład Magdy jest aż nadto dobitny. Przecież to bohaterami jej powieści mogliby się zachwycać młodzi Polacy. To ona a nie pani Rowling mogłaby zbierać laury i oklaski od czytelników. Najwygodniej jest jednak zapomnieć, przemilczeć i przejść obok bo przecież zdolny człowiek to coś niesamowicie kłopotliwego, to taki dziwak, który nienaturalnie wyróżnia się spośród innych, zamiast potulnie stanąć w szarym szeregu i nie psuć innym komfortowego poczucia, że najlepsza, najbardziej demokratyczna jest zasada powszechnej równości wszystkich i wszystkiego.
Marcin Letkiewicz
| |
strona główna
